اولین کلمهای که با دیدنش به زبانم آمد و در ذهنم جا خوش کرد.
بعضی عکسها، بعضی صحنهها، خودشان انگار اسمی را فریاد میزنند و میکوبند پسِ ذهن آدم؛
با همهی سکوت و سادگیشان؛ با تکتک رنگها و حسهای نابشان...
نه؛ اصلا من اسمش را نگذاشتهام "زندگی"؛ شاید هم این اسم از اول مال خودش بود.
اسمی که خودش فریاد زد و کوبیدش پسِ ذهنم!
#سارا_نوشت
تکلمه1:
این پنجره برای من نمادِ زندگی و زندهبودنه...
تکلمه2:
چقدر دلم برای اینجا تنگ شده...نوستالژیکِ من....صدای خنده ها..بازیا...بدون هیچ دغدغه ای..بدون هیچ هراسی...کاش بازم برگردم به اون سالا....
برچسب : نویسنده : donyayesaghua بازدید : 137